Wow, etappe 5 alweer… De road to Ramsau schiet hard op!
Etappe 4 was best een pittige rit met veel steile hoogtemeters. En met het verzet dat ik op mijn fiets heb (44x32 als lichtste voor de kenners) voel ik die nog best in de benen.
Naast het feit dat we inmiddels zo’n 750km in 4 dagen hebben gefietst natuurlijk.
Schreef ik in de titel echt Ruhetag?
Niet echt Ruhe natuurlijk, we gaan gewoon weer ruim 170km fietsen en ook weer 1800 hoogtemeters meepakken.
Wel Ruhe in de zin dat ik het iets rustiger wil gaan aanpakken. Op de minder steile klimmen al sneller doorschakelen naar de 32. Hij is nu toch vies.
Daarmee wat krachten sparen voor de laatste 2 dagen waarin we ook nog serieus klimwerk gaan krijgen.
Goed, van start dus maar weer! Vandaag zit het fenijn in de start, en dan bedoel ik niet het wederom heerlijke ontbijt. Nee al na een paar kilometer staat de eerste 14% weer in het hoogteprofiel. Gelukkig is er een chickenrun die iets langer maar wel minder steil is.
Geen moeilijke keuze vandaag!
Na de afdaling direct weer een stevige klim met percentages van 9 tot 11 zodat we in de eerste 20 kilometer al zo’n 350 hoogtemeter hebben weggewerkt.
Daarna zet de dalende lijn zich in waarbij we uiteindelijk na ongeveer 60 kilometer de Donau bereiken voor de koffiestop. Een paar lekkere punten gebak en wat daarop lijkt verder gaan we weer op pad.
Het tussenstuk is mooi glooiend zodat we een soort van ongemerkt behoorlijk wat hoogtemeters oprapen. De lunch loopt enigszins in het honderd omdat in de plaats waar we die gepland hebben bijna niets open is.
Toch maar weer een Conditorei opzoeken dan. Daar legen we de vitrine om toch maar weer energie binnen te krijgen, helaas zonder de gewenste vitamines.
Maar gister heb ik begrepen dat scheurbuik pas bij echt lang vitaminegebrek optreedt dus dit zullen wel doorstaan.
Dan nog het restant van de rit wegtrappen waarbij de lijn weer stijgend is. Gelukkig wel zo dat het mooi te doen is. Korte klimmetjes met net iets kortere afdalingen zodat we hoger eindigen dan dat we gestart zijn.
Uiteindelijk nog een snelle afdaling tot in Diessen am Ammersee en dan snel inchecken.
Oh nee, de receptioniste is net zo gezellig bont en kleurrijk als het boutique hotel MaurerHansl waarin ze werkt. Inchecken duurt al met al ongeveer een uur voor het groepje van 7 waarmee we komen. En dan is 1 kamer al geregeld door Marcel die er eerder was.
Geweldig toch!
De dag vingerlikkend heerlijk afgesloten bij de plaatselijke Italiaan om de hoek. De energie voor morgen is weer geregeld.
Quote van de dag: Het mooie van die regen is dat de kleuren groen zo prachtig zijn als het nat is!
